تاریکه دنیا
کوچه بن بسته
دلم تنگه
این خونه داره با تموم شهر
می جنگه
اشغاله دنیا تو سرم
گوشیت خاموشه
داره خیابون هم
لباس برف می پوشه
انقدر دوری
دارم از دوریت می میرم
انقدر مغرورم
سراغت رو نمی گیرم
وقتی نباشی
از سکوت خونه بیزارم
من به نبودن های تو
حساسیت دارم
سر درد دارم
استرس دارم
نمی خوابم
تنهائیام
بدجور رفتن روی اعصابم
بعد از تو شعرایی که گفتم
سخت دلگیرن
دارن منو از خوابو بیداریم
می گیرن
نیستی تو و
سیبای سرخم رنگ می بازن
قرصای قلبم هم تو رو
یادم نمی ندازن
تاریکی دنیا رو آغوشت بهم داده
خوش باش
با هر کی که از چشمت نیفتاده