من شنو ... یک شب سرد زمستانی ... فرحزاد :
"نرفته یاد تو هنوزم از سرم
نمیتونم من از تو ساده بگذرم
گلم تو آخرم با چشمای ترم
گذشتی از منُ نکردی باورم
میشد که یکمی ، میشد که یک دمی
میشد که لحظه ای ، بگی که یکمی و یک دمی به فکرمی
بیا با اون نگات ، بیا با خنده هات
سکوتُ بشکن ُ ، بگو منم دوست دارم ُ میمونم باهات"
علی اصحابی - میشد که
من نویس ... یک حس گمشده :
من هیچوقت نه آکواریم میخرم ، نه ماهی :| ، من توی کوچه پس کوچه ها و آکواریوم فروشی ها گم شدم ... من گم کردم حس گــَس دوست داشتن را ... در لابه لای شاخه های خشک پارکِ نهج البلاغه ، در بین کوچه های آرش و ابراهیمی ، در سردار جنگل ، در ماشین های تیزرو سفید رنگ ، در طعم شیرین کیک های شکلاتی بی بی ... در شکلات گلاسه ها و شکلات شیک ها ، در سیگار ها و در قلیون ها ... من گم کردم و نمیتوانم پیدایش کنم ... خدایا ... قسمت میدهم به همان قاصدک هایی که با دل کودکانه ام ... از لابه لای بوته های فلفلت پیدا میکردم و آرزوهای کودکیم را در گوششون میگفتم و فوت میکردم که برسه بهت ... خودت پیدایش کن !
امروز روزه سکوتم شکست اما من نمیتوانم حرف بزنم ... ریه ام میسوزد و سرم درد میکند !
راستی نیم کره ی راست مغز واسه چه هر روز و هر ثانیه درد میکنه ؟! علتش که خطرناک نیست ... هست !؟